Επί προσωπικού… O Θανάσης Μαυρίδης αποχαιρετά το Capital.gr

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

 Θα υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας το νέο μνημόνιο ή θα συνταχτεί με την αριστερή πλατφόρμα; Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς θα κάνει. Θα μετρήσει καλά την μία και την άλλη λύση και θα αποφασίσει σχετικά. Το μνημόνιο σημαίνει ότι παραμένει η χώρα στο ευρώ, αλλά καταστρέφεται η πολιτική του καριέρα. Η ρήξη σημαίνει δραχμή κι αυτό είναι άγνωστο αν του το συγχωρέσει ο ελληνικός λαός. Προσωπικά πιστεύω ότι τελικά θα υπογράψει. Ίσως και να κάνω λάθος. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε από την αρχή σχέδιο για την ρήξη. Η επιλογή Βαρουφάκη αυτό ακριβώς υπηρέτησε. Ο star οικονομολόγος κατέστρεψε διά της αδράνειας κάθε δυνατότητα για μία έντιμη και βιώσιμη συμφωνία. Λυπάμαι που θα διαψεύσω τους αισιόδοξους, αλλά αυτή η συμφωνία δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα από τον γκρεμό. Με άλλα λόγια η δημιουργική ασάφεια του κ. Βαρουφάκη έκανε την δουλειά της. 

Λέγονται πολλά. Ότι θα φορολογηθούν οι καταθέσεις στο εξωτερικό, ότι θα φορολογήσουν περισσότερο την ακίνητη περιουσία. Δεν ξέρω τι ισχύει. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέους φόρους, αλλά εμπιστοσύνη και επενδύσεις. Ποιος ασχολείται με αυτό; 

Θυμηθείτε ότι η μεσαία τάξη γονάτισε από έναν ΕΝΦΙΑ. Αυτοί εδώ όχι μόνο δεν τον καταργούν, αλλά φέρνουν μέτρα που ισοδυναμούν με άλλους τέσσερις ΕΝΦΙΑ. Πόσο βιώσιμο είναι αυτό; Δεν είναι! Η απάντηση είναι τόσο απλή. Οι Έλληνες δεν μπορούν να πληρώσουν έναν τόσο μεγάλο λογαριασμό. 

Στο σημείο αυτό έχει δίκιο ο κ. Λαφαζάνης. Η διαφορά μας μαζί του είναι ότι δεν συμφωνούμε στην θέση του για την δραχμή. Δεν μπορεί η δραχμή της απόλυτης φτώχειας να είναι η επόμενη επιλογή μας. Θα επαναλάβουμε αυτό που είχαμε πει και στο πρώτο μνημόνιο: Τα νούμερα δεν βγαίνουν, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το "ναι" του Αλέξη Τσίπρα στο νέο μνημόνιο θα μας κρατήσει στην Ευρώπη και θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε χρόνο. Έχουμε διέξοδο, αρκεί να σηκώσουμε τα μανίκια από την επόμενη ημέρα και να επιχειρήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. 

Από την άλλη, η δραχμή δεν πρέπει να είναι ταμπού! Είναι εθνικά ωφέλιμο να έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε μελλοντικά τις επιλογές μας και ανάλογα με την πορεία της Ευρώπης και τα εθνικά μας συμφέροντα. Για να μπορούμε, όμως, να κάνουμε επιλογές θα πρέπει αυτές να υπάρχουν! Θα πρέπει η Οικονομία μας να παράγει. Κι αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. 

Το άλλο με το οποίο διαφωνούμε με τους υποστηριχτές της δραχμής είναι ότι η δραχμή δήθεν θα φέρει ανάπτυξη. Μιλάνε για κρατικές επενδύσεις, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Μας ζητάνε, δηλαδή, να στηριχτούμε και πάλι στο κράτος πατερούλη που ευθύνεται για τα δεινά μας, αντί να αποκτήσουμε, επιτέλους, ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο. Ένα μοντέλο στηριζόμενο στις ιδιωτικές επενδύσεις και μέσα σε ένα περιβάλλον διαφάνειας. Επίσης, για ποια δραχμή συζητάμε; Το μόνο κοινό της με την δραχμή του 1990 θα είναι το όνομα. Και τέλος, ξεχνούν ότι η Οικονομία μας τότε και η  δραχμή είχαν αποκτήσει υπόσταση λόγω των κοινοτικών επιδοτήσεων! 

Μιλάνε για ανάπτυξη, αλλά εννοούν τελείως διαφορετικά πράγματα. Μιλάνε για διακρατικές συμφωνίες, όταν ξέρουμε πως αυτές έχουν λειτουργήσει σε άλλες χώρες. Μία έρευνα για το πώς εξελίχτηκαν οι επενδύσεις της Κίνας στην Αφρική και στην Λατινική Αμερική και πόσο "βελτιώθηκε" η ζωή των πολιτών μπορεί να πείσει και τους πιο δύσπιστους. 

Η επιλογή της ρήξης δεν είναι επιλογή, επειδή η χώρα δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Αλλά και ένα σκληρό μνημόνιο, όπως αυτό που μας φέρνει ο Αλέξης, δεν θα είναι βιώσιμο. Η μόνη πραγματική λύση είναι να κερδίσουμε χρόνο με το μνημόνιο και από την επόμενη ημέρα να κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε νέες επενδύσεις στην χώρα. Να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας και πλούτο. Δεν χρειαζόμαστε Αλέξη νέους φόρους. Δουλειές θέλει ο κόσμος και μία κανονική ζωή σε μία κανονική χώρα.

---------------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Θανάσης Μαυρίδης
---------------------------------------------------

 

Aυτή τη φορά ο Θανάσης Μαυρίδης εκλεκτός δημοσιογράφος, διευθυντής  του Capital.gr  και πάνω απ΄όλα καλός φίλος και φωτεινό μυαλό, άφησε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του άρθρου του για την υποσημείωση που έχει τίτλο

Υ.Γ. Επί προσωπικού

Η ζωή κάνει κύκλους κι ο δικός μου κύκλος στο Capital.gr νιώθω να πλησιάζει στο τέλος του. Όχι γιατί βρέθηκα σε κάποιους είδους "διάσταση", αλλά διότι αυτή είναι, τελικά, η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων. Είναι η κόπωση έπειτα από τόσα χρόνια και μάλιστα σε ένα απαιτητικό μέσο ενημέρωσης, είναι και τα προβλήματα υγείας που μου φόρτωσε ο χρόνος και το άγχος της δουλειάς. 

Δεν ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον! Θα είμαι σίγουρα εδώ για τις επόμενες ημέρες και μέχρι το τέλος Ιουλίου. Έπειτα γραμμή για Κύθηρα και έχει ο Θεός. Μπορεί να τα ξαναπούμε από εδώ, αλλά όχι από την θέση ευθύνης της διεύθυνσης του μέσου. 

Μπορεί και να αλλάξω δουλειά. Δεν γεννήθηκα δημοσιογράφος. Μπορώ να κάνω οτιδήποτε. Εργάζομαι από τα 12 μου και δεν φοβάμαι την δουλειά. Μόνο που ώρες – ώρες νιώθω κουρασμένος από τις ασχήμιες. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να γράφει κανείς στις μέρες μας. Αλλιώς την μάθαμε την δημοσιογραφία… 

Αν χαίρομαι για κάτι είναι ότι θα αφήσω πίσω μου ένα Μέσο Ενημέρωσης με κέρδη. Και κέρδη για ένα ΜΜΕ σημαίνει ανεξαρτησία. Χαίρομαι επίσης για την συνεργασία μου με τον Θεοχάρη Φιλιππόπουλο. Είναι από τους λίγους εκδότες που έμειναν στον χώρο. Είκοσι χρόνια μαζί! Πολλά! Αλλά καλά χρόνια! 

Χαίρομαι για τους εργαζόμενους του Capital.gr.  Το ευχαριστώ είναι λίγο. Όπως είναι λίγο και για εσάς που τόσα χρόνια αναπνέουμε ο ένας τον αέρα του άλλου. Εύχομαι να τα ξαναπούμε και μάλιστα σύντομα. Ο Αύγουστος να είναι μία σύντομη ανάπαυλα. Θα δείξει. Καλή μας τύχη!