Κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε καλά, κάθε φορά που οι κάθε λογής τοκογλύφοι εμφανίζουν την ποντικίσια μούρη τους και δείχνουν τα μικρά κοφτερά τους δοντάκια και κάθε φορά που τα αποτυχημένα ανδρείκελα του πολιτικού κόσμου τεντώνουν τα οπίσθια τους και δέχονται τις ερωτικές περιπτύξεις των εταίρων μας στην Ευρώπη και στον κόσμο, πέφτεις σε σκεπτιτισμό και μελαγχολία, πέφτεις σε απόγνωση και τρέχεις να κρύψεις τα λιγοστά σου κέρματα κάτω από το φθαρμένο στρώμα σου πιστεύοντας, εναγωνίως, ότι έτσι τουλάχιστον εξασφαλίζεσαι έστω και για λίγο για το αύριο.......
Και αφού εξασφαλίσεις το αύριο, που εσύ πιστεύεις, βολεύεσαι στην πλησιέστερη πολυθρονίτσα και πατάς το κοντρόλ να δείς τι λέει ο κόσμος μέσα από το μεγάλο αφέντικο σου δηλαδή το επίπεδο γυαλί της οθόνης...
Οι εικόνες της φωτιάς που καίνε τα μαγαζιά των συντοπιτών σου σε συναρπάζουν.....
Οι εικόνες της φωτιάς που καίνε τα δάση και τις περιουσίες του κόσμου σε καθηλώνουν.....
Οι εικόνες των εξεγέρσεων και του αδυσώπητου ξύλου που μοιράζουν οι αρχές ασφαλείας σε διεγείρουν και ακόμη περισσότερο όταν δείς τα πρώτα ανοιγμένα κεφάλια και το πρώτο αίμα στην άσφαλτο η το πεζοδρόμιο....
Οι εικόνες με τα ανθρώπινα υπολείμματα που ψάχνουν στα σκουπίδια για μια μπουκιά τροφής είναι σκηνή που σου ανεβάζει το λίμπιντο...
Τα παιδάκια που λιποθυμούν στο σχολείο, τα παιδάκια που που είναι θύματα βασανισμού και εκμετάλευσης σου διεγείρουν την αγανάκτηση....
Οι διάφοροι τηλεοπτικοί περιπλανώμενοι πολιτικοί παληάτσοι που μιλάνε χωρίς να λένε τίποτε απολύτως σε ελκύουν και δυναμώνεις τον ήχο να ακούς καλύτερα τι λένε και ανάλογα με τις ηλίθιες πολιτικές σου πεποιθήσεις η χειροκροτάς η μουντζώνεις το γυαλί....
Τελειώνοντας την.... ενημέρωσή σου αισθάνεσαι ότι πια έκανες αρκετά για σήμερα και ήσυχος και αναπαυμένος τρυπώνεις στο κρεββάτι σου και κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου.....
Κοιμάσαι χωρίς τύψεις χωρίς φόβο, ήρεμος και πεπεισμένος ότι τα πράγματα ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, και σιγά τώρα μην κάτσεις εσύ να κάνεις οτιδήποτε για να τα φτιάξεις..... Άστα να πάνε κι' ότι γίνει, άλλωστε τι μπορεί να κάνει ένα άτομο μόνο !!!!
Κι' όμως εάν κάτσεις με ηρεμία και αναλογιστείς τι ακριβώς έκανες μέχρι τώρα εκτός από το το στήνεσαι κάθε μέρα μροστά στην επίπεδη οθόνη που έχει τόσα χρώματα αλλά από πίσω παραμένει μαύρη τότε θα δείς ότι:
Εσύ βλέπεις την πατρίδα σου να βουλιάζει και εσύ κοιτάς από την πλατεία λες και είναι μια απλή θεατρική παράσταση.
Εσύ βλέπεις τους συνανθρώπους σου να βυθίζονται στην ανημποριά και την απελπισία αλλά απλά σκέπτεσαι "εγώ αντέχω ακόμα, τι με νοιάζει ας πρόσεχαν όλα τα χρόνια"
Εσύ βλέπεις τους νέους γύρω σου να λιγοστεύουν και να παίρνουν τον δρόμο για Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, Ασία και σκέπτεσαι "τι με ενδιαφέρει αφού τα δικά μου είναι εδώ και έχουν και δουλειά"
Εσύ βλέπεις τον φίλο σου τον ταβερνιάρη, τον μπακάλη, τον χασάπη, τον μανάβη να σου δίνουν τα προϊόντα τους χωρίς αποδείξεις...
Εσύ το πρώτο πράγμα που ρωτάς όταν αγοράζεις οτιδήποτε είναι πόσο κάνει με ΦΠΑ και πόσο χωρίς ΦΠΑ..
Εσύ που όταν καλείς ένα τεχνίτη για την παραμικρή βλάβη στο σπίτι χαμηλώνεις την φωνή σου και πριν του πεις την βλάβη του λες "Φυσικά χωρίς ΦΠΑ"....
Εσύ που τελικά προτιμάς και ψηφίζεις όποιον σου υπόσχεται, όποιον σου λέει παραμύθια, όποιον σου φτιάχνει τον τοίχο και το δρομάκι που μένεις, όποιον σου πεί ότι θα σου κάνει αυξήσεις και θα σου φέρει τον παράδεισο στην πόρτα.....
Και ναι φίλε είναι αμέτρητα που ΕΣΥ-ΕΓΩ-ΕΜΕΙΣ κάνουμε και απλά τα ξεχνάμε ότι τα κάναμε και εξακολουθούμε να τα κάνουμε. αλλά το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι ότι απλά είμαστε ΑΜΕΤΟΧΟΙ, απομονωμένοι στην νιρβάνα του τίποτα, χαμένοι στον μικρό ήσυχο κόσμο μας, αλλά σίγουρα μελλοντικοί υποψήφιοι αναζητητές των κάδων των σκουπιδιών.......
-----------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-----------------------------
