Είναι λάθος η πρόωρη
έξοδος από τα μνημόνια. Πρώτον, επειδή οι αγορές θα μας δανείσουν από
ακριβά ως πολύ ακριβά και σίγουρα ακριβότερα από όσο μας κοστίζει σήμερα
το πρόγραμμα στήριξης. Και δεύτερον, επειδή παραδίδουμε στα χέρια
κερδοσκόπων και άλλων τη χώρα μας ως εργαλείο πίεσης προς την ΕΕ. Ειδικά
το τελευταίο μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα ζημιογόνο για τα συμφέροντα
της χώρας...
Η κυβέρνηση πιστεύει
ίσως ότι με μια ηρωική έξοδο από τα μνημόνια θα πετύχει να πείσει
κάποιους ανεξάρτητους σήμερα βουλευτές να στηρίξουν την εκλογή του
προέδρου της Δημοκρατίας. Ωστόσο, ο διεθνής παράγοντας διαφωνεί έντονα
με αυτό το ενδεχόμενο και το έχει δείξει με κάθε ευκαιρία. Τόσο οι
δηλώσεις Ντράγκι όσο και οι επισημάνσεις Λαγκάρντ πιστοποίησαν την
πεποίθηση του διεθνούς παράγοντα ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να βγει
από τα μνημόνια ή να απορρίψει κάθε είδους βοήθεια.
Και σε αυτό έχουν πέρα
για πέρα δίκιο. Το μνημόνιο δεν ήταν κάτι άλλο από το χρόνο που ζητούσε
να κερδίσει η χώρα για να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις. Οι
μεταρρυθμίσεις όμως δεν προχώρησαν και σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με τα
αδιέξοδά μας. Το θέμα, επίσης, είναι ότι η έννοια μεταρρύθμιση έχει τόσο
πολύ κακοποιηθεί που έχει χάσει την πρωτογενή αξία της.
Ο κάθε ένας που είχε
μία φαντασίωση για το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος γύρω από αυτόν
ονόμαζε τον εαυτό του μέγα μεταρρυθμιστή και θεωρούσε τους υπόλοιπους
θνητούς ως υπηρέτες της φαντασίωσής του. Μόνο που οι μεταρρυθμίσεις για
να προχωρήσουν και να πετύχουν θα πρέπει να προκύπτουν ως ιστορική
αναγκαιότητα και να έχουν την σύμφωνη γνώμη του λαού. Επίσης,
απαιτούνται και μερικοί αξιόλογοι άνθρωποι για να κάνουν το πρακτικό
μέρος, αυτό που λέμε την δουλειά.
Εδώ δεν έγιναν τίποτα
απ΄ όλα αυτά. Ούτε καν διάλογος. Ήρθαν έτοιμα νομοθετήματα από το
εξωτερικό και ψηφίστηκαν. Πολλές φορές οι βουλευτές ψήφισαν μέσα σε μία
ημέρα περισσότερες διατάξεις απ΄ όσες αντέχει να διαβάσει ένας άνθρωπος
σε έναν μήνα. Όχι να τις εξετάσει και να προλάβει και έρευνα. Κι έπειτα
ερχόντουσαν οι ψηφοφόροι και έκαναν τα παράπονά τους στους βουλευτές. Οι
τελευταίοι σκεφτόντουσαν τους χαμένους σταυρούς και έτσι πολεμούσαν εκ
των έσω αυτό που οι ίδιοι είχαν ψηφίσει. Μιλάμε για τρελοκομείο...
Αυτή είναι η αχίλλειος
πτέρνα της ελληνικής οικονομίας. Αυτό επισημαίνουν διαρκώς και οι
εταίροι μας: Δίχως μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να έρθει η ανάκαμψη. Με
το να φύγουμε, λοιπόν, από το μνημόνιο δεν καταφέρνουμε τίποτα
περισσότερο από το να αυξάνουμε τον κίνδυνο για την χώρα. Εκτός κι αν
έχουμε την πολυτέλεια να δανειζόμαστε με επιτόκια της τάξης του 6% και
του 8% ή ακόμη υψηλότερα, σε περίπτωση νέας κρίσης.
Αξίζει τον κόπο;
Πιστεύουμε πως όχι. Επί της ουσίας η διεθνής επιτήρηση θα υπάρχει. Αυτό
που δεν θα υπάρχει είναι η καθημερινή πίεση και από την πλευρά της
τρόικας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι δεν έγιναν
μεταρρυθμίσεις όσο ήταν εδώ η τρόικα. Αν φύγει, λοιπόν, αυτή, οι όποιες
ελπίδες σε αυτό το πεδίο εκμηδενίζονται πλήρως. Το αντίθετο! Δίχως την
αυστηρή επιτήρηση της τρόικας κάποιοι πολιτικοί θα ξεσαλώσουν και πάλι
και μάλιστα ενόψει μιας σκληρής προεκλογικής περιόδου.
Το πιο σημαντικό,
όμως, είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί δείχνουν να μην
αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει λίγο πιο έξω από τα σύνορα του
Κολωνακίου. Δεν είναι τυχαίο που όλοι μας λένε ευγενικά να μείνουμε σε
ένα προστατευμένο περιβάλλον. Εκείνοι το κάνουν για τους δικούς τους
λόγους! Ασφαλώς! Αλλά δεν καταλαβαίνουμε τι είναι εκείνο που μας
εμποδίζει να κερδίσουμε από αυτή τη συγκυρία.
-----------------------------------------------Πηγή: capital.gr-Θανάσης Μαυρίδης
-----------------------------------------------
